سنتز نانوذرات پلی اورتان بارگذاری شده با رالوکسیفن هیدروکلراید به منظور دارورسانی

در این مطالعه پلی اورتان های کربوکسیله با سه وزن مولکولی مختلف ساخته شدند تا به عنوان حامل برای رهایش کنترل شده ی داروی رالوکسیفن منظور شوند و به نحوی بتوان فراهمی زیستی دارو را بالا برد. نانوذرات با روش رسوب گیری هم زمان آماده شدند. بهینه سازی نانوذرات با روش باکس-بنکن انجام شد. فاکتور های مستقل, وزن مولکولی پلیمر, نسبت غلظت پلیمر به دارو و سرعت همزن مغناطیسی بودند و فاکتورهای به هم وابسته, سایز نانوذرات, توزیع اندازه ذره ای, زتا پتانسیل و میزان داروی بار گذاری شده در پلیمر بودند. نتایج نشان داد که مدل به کار گرفته شده(باکس-بنکن) برای انجام آزمایش کاملا منطقی بود. برای بررسی ساختار پلی اورتان ساخته شده, داروی رالوکسیفن و نانوذرات ساخته شده از رزونانس مغناطیسی هسته ی پروتون (h-nmr ) و طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه استفاده شد. کروماتوگرافی نفوذ ژلی (gpc) برای تعیین وزن مولکولی پلی اورتان های ساخته شده استفاده شد. تفرق دینامیک نور(dls) و میکروسکوپ الکترونی(sem) برای بررسی توزیع اندازه ی ذره ای و سایز نانوذرات به کار گرفته شد. کالریمتری روبشی افتراقی(dsc) و وزن سنجی حرارتی(tga) برای آنالیز حرارتی نمونه ها استفاده شدند. مطالعات پراکنش اشعه ی x برای بررسی میزان کریستالی بودن نانوذرات, پلی اورتان و دارو به کار گرفته شدند. سایز نانوذرات در آزمایشات انجام شده بین nm 96-49 بود و میزان داروی بارگذاری شده % 92-84 بود. نانوذرات پلی اورتان بارگذاری شده با رالوکسیفن در محیط in-vitro ارزیابی شدند و پروفایل آهسته رهش را نشان دادند ( %35/4 ± 19/24 بعد از 4 هفته).